Το “Παγκάκι“ είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος ελεύθερος κοινωνικός χώρος που πήρε την πρωτοβουλία της οργάνωσης εκδήλωσης προκειμένου να κάνει γνωστή την προσπάθεια και να σταθεί αλληλέγγυος στους εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, που παίρνοντας τον έλεγχο του εργοστασίου στα χέρια τους απαντούν με συλλογική δράση στην αδράνεια που βολεύει πολύ κάποιους, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της κρίσης.

Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι ενόχλησε το ΠΑΜΕ και προχώρησε στην καταγγελία αυτής της πρωτοβουλίας.

Οι ίδιοι οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. δηλώνουν ότι δεν φιλοδοξούν να γίνουν επιχειρηματίες αλλά θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια λειτουργώντας οι ίδιοι το εργοστάσιο χωρίς τους ιδιοκτήτες που το εγκατέλειψαν. Τονίζουν άλλωστε, ότι η επιτυχία της προσπάθειάς τους εξαρτάται από την αλληλεγγύη της κοινωνίας και θέλουν ο αγώνας τους να αποτελέσει παράδειγμα που θα απλωθεί στους εργασιακούς χώρους και σε όλη την κοινωνία.

Το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας προσφέρθηκε να φιλοξενήσει και να στηρίξει αυτή την εκδήλωση. Αυτό όμως που ενόχλησε το ΠΑΜΕ, δεν είναι ότι οι εργάτες θέλουν να γίνουν βιομήχανοι. Αυτό δεν μπορεί να το πιστεύει πραγματικά. Αυτό που τους ενοχλεί είναι ο αυτόνομος αγώνας των εργατών, με συνδικαλισμό από τη βάση που παρακάμπτει τους επαγγελματίες αντιπροσώπους και τους εργατικούς κομματικούς εργατοπατέρες. Με τη λογική τους οι εργάτες θα έπρεπε να περιμένουν στην ανεργία για το πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες και με την καθοδήγηση της φωτισμένης ηγεσίας να εγκαθιδρύσει τον επίγειο παράδεισο της γραφειοκρατίας όπου ως δια μαγείας θα λυθούν όλα τα προβλήματα.

Δε λέμε ότι το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ θα λύσει το επαναστατικό ζήτημα σήμερα. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς ευχόμαστε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε να πετύχει, ενώ το ΠΑΜΕ το καταδικάζει εκ των προτέρων. Καταδικάζει δηλαδή την προσπάθεια να σταθούν οι εργάτες χωρίς αφεντικά. Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα – Χωρίς αφεντικά; Χωρίς καθοδηγητές; Εδώ υπάρχει ολόκληρο ΠΑΜΕ!

Αυτό που ενόχλησε είναι η εργατική αυτοδιεύθυνση που έχει σαν βάση της την άμεση δημοκρατία. Γιατί αυτό που θέλουν δεν είναι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης αλλά η ηγεμονία της γραφειοκρατίας πάνω στην εργατική τάξη. Θέλουν να γίνουν αυτοί τα αφεντικά των εργατών.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ. – ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ “ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ”

Το σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=dh2l4dCCK0M

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ
«το Παγκάκι»

Το Παγκάκι μας είναι ένα μικρό ορμητήριο δράσεων που υπερασπίζονται βαθιές αξίες όπως η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση, η δημοκρατία, η συντροφικότητα, ο σεβασμός στο συνάνθρωπο και τις ανάγκες του, η χαρά της ζωής.

Είναι χώρος για καφέ, ποτό και χασομέρι αλλά ταυτόχρονα είναι χώρος συνεύρεσης, συζήτησης, ενημέρωσης και όσμωσης, όπου όλοι μαζί δημιουργούμε δίκτυα-ομάδες εναλλακτικών δρόμων άμεσης δράσης στο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό πεδίο.

Το βασικό όργανο λήψης αποφάσεων είναι η συνέλευση και σε κάθε συνέλευση, κάθε Τετάρτη, θέλουμε τη μέγιστη δυνατή συναίνεση των μελών. Συμμετέχουμε σε ένα συνολικό ρεύμα κοινωνικής αλλαγής που αντιστέκεται στις κυρίαρχες συνθήκες. Δε φοβόμαστε και δεν εφησυχάζουμε. Είμαστε σε εγρήγορση, με υπομονή και εμπιστοσύνη στον αγώνα μας. Παλεύουμε να μετατρέψουμε την προσωρινή μας απογοήτευση σε διαρκή διεκδίκηση ευκαιριών, σε διαρκή επανάσταση, σε διαρκή γιορτή.

Η συλλογική δράση και η δημιουργία μπορούν να μας προσφέρουν την αυτοπεποίθηση και τη χαρά που τόσο έχουμε ανάγκη.

Με ενθουσιασμό και αγωνία περιμένουμε να μοιραστούμε μαζί σας το Παγκάκι.

Τι μπορώ να χαρίσω σήμερα;
Υπάρχει δώρο για μένα;

Είμαστε όλοι λίγο πολύ θύματα του καταναλωτισμού μέσα στο κυρίαρχο οικονομικό σύστημα. Έχουμε πάψει να αμφισβητούμε και έχουμε αφήσει να εμπορευματοποιούνται όλο και περισσότερες πλευρές της ζωής μας. Πληρώνουμε αδιαμαρτύρητα για πράγματα που πριν ήταν δωρεάν και δεχόμαστε να διασκεδάζουμε πληρώνοντας! Πάντα όμως κάτι λείπει και για να χορτάσω τις ανάγκες μου χρειάζομαι περισσότερα, αγοράζω περισσότερα. Μπερδεύω τιμή και αξία. Καταναλώνω για να κατευνάσω μη υλικές ανάγκες που η ικανοποίησή τους έρχεται από αλλού. Έχω ξεχάσει να χαρίζω χωρίς κόστος και να δέχομαι το δώρο χωρίς υποτίμηση. Το χαριστικό μας παζάρι, πέρα από το πρακτικό του κομμάτι: δίνω και παίρνω αντικείμενα που έχω ανάγκη ή με ευχαριστούν από κάποιον που δεν τα χρειάζεται πια, έχει στόχο να καλλιεργήσει μια απενοχοποιημένη ανταλλαγή συναισθημάτων. Γι αυτό λέμε : από χέρι σε χέρι και από καρδιά σε καρδιά.