Ενάντια στις πολεμικές επιχειρήσεις των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας και για την Αλληλεγγύη στην Αντίσταση και Αυτοοργάνωση των Κουρδικών περιοχών.

Ανοιχτή εκδήλωση
Τετάρτη 02 Μαρτίου | στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας

08:00 μμ – Προβολή βίντεο/ντοκιμαντέρ
09:30 μμ – Ενημέρωση/συζήτηση με σύντροφο από Τουρκία

Εδώ και 15 χρόνια, το ριζοσπαστικό κουρδικό κίνημα, εγκαταλείποντας την ιδέα του σχηματισμού ενός ξεχωριστού νέου εθνικού κράτους, έχει διαμορφώσει ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα: το πείραμα της δημοκρατικής αυτονομίας. Σχηματίζοντας δημοκρατικά συμβούλια σε κάθε δήμο, προσπαθεί να διαμορφώσει μία συνομοσπονδία όλων των κουρδικών περιοχών. Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε με τη δημιουργία της ομοσπονδίας των τριών καντονιών στη βόρεια Συρία, το 2014, που απέκτησε ως σύμβολο την πολύμηνη ηρωική αντίσταση των Μονάδων Προστασίας του Λαού στην περιοχή της Ροζάβα.

Από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, οι κηρύξεις αυτονομίας πολλών δήμων στις κουρδικές περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας σήμανε την κήρυξη ενός βίαιου και πολύνεκρου πολέμου από την πλευρά των τουρκικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων, ενώ παράλληλα έχουν κηρυχθεί πολυήμερες απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε πολλές πόλεις. Σε αυτόν τον πόλεμο, οι δυνάμεις του κράτους βομβαρδίζουν τις πόλεις με κανόνια, τανκς, ελικόπτερα, κατεδαφίζουν σπίτια, καταστρέφουν ιστορικά μνημεία, σκοτώνουν κυρίως γυναίκες, ηλικιωμένους και παιδιά, εκτελούν νέους και εκκενώνουν τις περιοχές κόβοντας νερό, ρεύμα και φυσικό αέριο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν τα βασικά είδη της καθημερινότητας λόγω των απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Τα σχολεία είναι κλειστά, τα νοσοκομεία είναι υπό πολιορκία, και μάλιστα οι νεκροί δεν επιτρέπεται να ταφούν με αποτέλεσμα να μένουν πολλοί δολοφονημένοι στους δρόμους για μέρες.

Η άμεση εκδήλωση της έμπρακτης Διεθνιστικής Αλληλεγγύης -σε όσους αγωνίζονται για έναν κόσμο χωρίς διαχωρισμούς μεταξύ εθνοτήτων, φύλου, θρησκείας, χρώματος, για έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα έχουν τη ζωή τους στα χέρια τους μέσα από συμβουλιακές μορφές άμεσης δημοκρατίας- είναι βασική προτεραιότητα.

Για να μην αφήσουμε την περιοχή της Μεσογείου έρμαιο των γεωπολιτικών παιχνιδιών των μεγάλων αλλά και περιφερειακών δυνάμεων, που έχουν ήδη βάλει τις πολεμικές τους μηχανές να δουλεύουν, των θρησκευτικών φανατισμών και των εθνικισμών που οδηγούν τους λαούς σε αλληλοσφαγή.

Για να κάνουμε τη Μεσόγειο φωτεινό φάρο της Κοινωνικής Απελευθέρωσης

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης από Τρίπολη
Ελευθεριακές/Αναρχικές * Συνελεύσεις/Πρωτοβουλίες Αλληλεγγύης
από Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Βόλο, Μυτιλήνη, Καλαμάτα, Τρίπολη, Χαλκίδα

Την Πέμπτη 17/12 και ώρα 8.30 μμ θα γίνει προβολή της ταινίας – ντοκιμαντέρ «Ο Αληθινός Φασισμός» του Μιχαήλ Ρομ στο Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας. Η προβολή γίνεται με σκοπό την ενίσχυση της πρωτοβουλίας για τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στην Τρίπολη (επαναλειτουργία του στεκιού σε νέο χώρο).

Το ντοκιμαντέρ του Μιχαήλ Ρομ (1965) αποτελεί μία προσέγγιση του ναζιστικού καθεστώτος ως κοινωνικού φαινομένου και μία αυστηρή καταδίκη της αποδοχής της φασιστικής νοοτροπίας από τις μάζες. Η ματιά του σοβιετικού σκηνοθέτη χρησιμοποιεί το υλικό από τα πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας και της Πολωνίας, αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου προπαγάνδας για να προσεγγίσει και να ερμηνεύσει το ζήτημα του εκφασισμού των μικροαστών και της παρείσφρησης της φασιστικής νοοτροπίας στην καθημερινότητα τους, όχι με κριτήρια απαραιτήτως κοινωνιολογικά αλλά με την επικουρική βοήθεια της ψυχολογίας. Ο Ρομ φωτίζει την ψυχολογία των μαζών η οποία ανακλά τις σκηνοθετημένες στρατιωτικές παρελάσεις, τις προβαρισμένες δημόσιες ομιλίες του Φύρερ, την βαγκνερική ατμόσφαιρα μεγαλείου και δύναμης, τη μεγαλοπρέπεια του να είσαι Κυρίαρχος. Ο φασισμός παρέσυρε τις μάζες γιατί κατόρθωσε να μπει στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την πλάγια πόρτα του συναισθηματισμού, παραλύοντας προηγουμένως τέλεια τη λογική.

Τη Δευτέρα 27/7 και ώρα 9.00 μμ θα γίνει προβολή της ταινίας «DIAZ – DON’T CLEAN UP THIS BLOOD» στη Σκακιέρα με αφορμή τα 14 χρόνια από τη δολοφονία του Ιταλού αναρχικού Κάρλο Τζουλιάνι και τα γεγονότα του Ιουλίου 2001 στη Γένοβα.

Στις 20 Ιουλίου 2001 στη Γένοβα δολοφονείται από αστυνομικό με μια σφαίρα στο κεφάλι ο αντιεξουσιαστής Κάρλο Τζουλιάνι στη διάρκεια διαδηλώσεων και συγκρούσεων που πραγματοποιούνταν ενάντια στη σύνοδο των 8 ισχυρότερων κρατών. Ο αστυνομικός δολοφόνος του φυσικά και αθωώθηκε…
Λίγο μετά, μεταξύ 21 και 22 Ιούλη ακολουθεί όργιο καταστολής και κρατικής τρομοκρατίας κατά την αστυνομική επιδρομή στο σχολείο Ντίαζ που φιλοξενούνταν διαδηλωτές με συνολικά 61 σοβαρά τραυματίες, τρεις από αυτούς βρίσκονταν σε κρίσιμη κατάσταση και μία σε κώμα.

Trailer:
https://www.youtube.com/watch?v=KVysTs75mBI

Tη Δευτέρα 20/7 και ώρα 9.00 μμ θα γίνει προβολή της ταινίας – ντοκιμαντέρ “ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ” στη Σκακιέρα.

Το “Να μην ζήσουμε σαν δούλοι” είναι ένα σύνθημα που συνοψίζει πολλά. Μέσω αυτού, ο Γιάννης Γιουλούντας έχει κάνει ένα τραγούδι και μια ταινία ώστε η μαρτυρία της αντίστασης και των εναλλακτικών λύσεων που αναπτύσσονται στην Ελλάδα να ταξιδέψει στη Γαλλία και παραπέρα. Πλούσια σε μουσική και συναίσθημα, αυτή η ταινία παρέχει επίσης μια ανάλυση του συνθήματος Να μην ζήσουμε σαν δούλοι αλλά και ενός προβληματισμού που οδηγεί στη δράση και στη διεθνή σύγκλιση των αγώνων. Μια ταινία που κυκλοφορεί ελεύθερα (creative commons). Μία ανάσα φρέσκου αέρα, ενέργειας και αισιοδοξίας.

Περισσότερα:
http://nevivonspluscommedesesclaves.net/spip.php?rubrique12

Η ταινία:
https://www.youtube.com/watch?v=neRt6XS05b0

Το “Παγκάκι“ είναι ένας αυτοδιαχειριζόμενος ελεύθερος κοινωνικός χώρος που πήρε την πρωτοβουλία της οργάνωσης εκδήλωσης προκειμένου να κάνει γνωστή την προσπάθεια και να σταθεί αλληλέγγυος στους εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, που παίρνοντας τον έλεγχο του εργοστασίου στα χέρια τους απαντούν με συλλογική δράση στην αδράνεια που βολεύει πολύ κάποιους, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της κρίσης.

Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε τι ενόχλησε το ΠΑΜΕ και προχώρησε στην καταγγελία αυτής της πρωτοβουλίας.

Οι ίδιοι οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. δηλώνουν ότι δεν φιλοδοξούν να γίνουν επιχειρηματίες αλλά θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια λειτουργώντας οι ίδιοι το εργοστάσιο χωρίς τους ιδιοκτήτες που το εγκατέλειψαν. Τονίζουν άλλωστε, ότι η επιτυχία της προσπάθειάς τους εξαρτάται από την αλληλεγγύη της κοινωνίας και θέλουν ο αγώνας τους να αποτελέσει παράδειγμα που θα απλωθεί στους εργασιακούς χώρους και σε όλη την κοινωνία.

Το Εργατικό Κέντρο Αρκαδίας προσφέρθηκε να φιλοξενήσει και να στηρίξει αυτή την εκδήλωση. Αυτό όμως που ενόχλησε το ΠΑΜΕ, δεν είναι ότι οι εργάτες θέλουν να γίνουν βιομήχανοι. Αυτό δεν μπορεί να το πιστεύει πραγματικά. Αυτό που τους ενοχλεί είναι ο αυτόνομος αγώνας των εργατών, με συνδικαλισμό από τη βάση που παρακάμπτει τους επαγγελματίες αντιπροσώπους και τους εργατικούς κομματικούς εργατοπατέρες. Με τη λογική τους οι εργάτες θα έπρεπε να περιμένουν στην ανεργία για το πότε θα ωριμάσουν οι συνθήκες και με την καθοδήγηση της φωτισμένης ηγεσίας να εγκαθιδρύσει τον επίγειο παράδεισο της γραφειοκρατίας όπου ως δια μαγείας θα λυθούν όλα τα προβλήματα.

Δε λέμε ότι το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ θα λύσει το επαναστατικό ζήτημα σήμερα. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς ευχόμαστε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε να πετύχει, ενώ το ΠΑΜΕ το καταδικάζει εκ των προτέρων. Καταδικάζει δηλαδή την προσπάθεια να σταθούν οι εργάτες χωρίς αφεντικά. Πού ακούστηκε τέτοιο πράγμα – Χωρίς αφεντικά; Χωρίς καθοδηγητές; Εδώ υπάρχει ολόκληρο ΠΑΜΕ!

Αυτό που ενόχλησε είναι η εργατική αυτοδιεύθυνση που έχει σαν βάση της την άμεση δημοκρατία. Γιατί αυτό που θέλουν δεν είναι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης αλλά η ηγεμονία της γραφειοκρατίας πάνω στην εργατική τάξη. Θέλουν να γίνουν αυτοί τα αφεντικά των εργατών.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ. – ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ “ΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ”

Το σχετικό βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=dh2l4dCCK0M